Salar de Uyuni

Hola lieve lezers,

Na een busreis van 12 uur zijn we aangekomen in Sucre. De busreis was een hele belevenis, de bus begon al te rijden voordat de laatste passagier was ingestapt. De buschauffeur had haast... Er was geen wc aan boord en er werd maar 2 keer gestopt, de eerste keer was al na een half uur, de bus was al 4 uur aan het rijden, voor ons dus niet echt noodzakelijk. En de volgende stop was pas na 6 uur en in the middle of nowhere. Iedereen stapte uit en mannen en vrouwen gingen naast elkaar op een rijtje naast de bus plassen, het was een hele aparte ervaring. Het scheelt dat de meeste lokale vrouwen een rok aanhadden, maar ik helaas niet. Ben toch maar een eindje met Ed gaan lopen...
Sucre was een mooie stad en de eerste tekenen van Carnaval waren al zichtbaar, we hebben meerdere kleine optochten gezien. Aan de lokale traditie moeten we erg wennen, het is hier de gewoonte om met waterbalonnen en waterpistolen elkaar nat te maken. En ook ik heb de eerste waterballon ontvangen. Ed is nog gespaard gebleven, maar dat komt vast wel goed... Ook hadden we ons eigen feestje in Sucre, we waren 10 jaar bij elkaar!! Het voelt als een hele mijlpaal en we genieten nog steeds van dat feit. Helaas is Ed ziek geworden in Sucre, we hebben dus een aantal dagen rustig aan gedaan en vooral Ed heeft veel op bed gelegen. Toen Ed zich weer wat beter voelde zijn we weer de bus ingestapt en zijn we richting Uyuni vertrokken met het doel hier een 3 daagse tour over de Salar de Uyuni te maken. De busreis was deze keer overdag en we hebben kunnen genieten van het mooie uitzicht. De omgeving is erg ruig, door de hoogte groeien er geen bomen. Je rijd uren zonder mensen tegen te komen en dan ineens doemt er een klein dorpje op. Deze mensen wonen zo afgelegen, wij kunnen ons niet voorstellen hoe het zou zijn om daar te wonen. Ook hebben we veel lama's gezien die grazen op uitgestrekt hoogvlaktes, erg mooi om te zien.
Eenmaal aangekomen in Uyuni kregen we een aantal minder leuke berichten, er was geen stroom en die zou er voorlopig ook niet zijn en de 3 daagse tour zou niet mogelijk zijn door een te kort aan benzine. We hadden gelukkig een hotel gevonden met een douche die op gas werkte (meeste douches hier werken op stroom), dus warm water! Ook zijn we vol goede moed gaan kijken voor een tour. De touroperator zij dat de 3 daagste tour waarschijnlijk toch wel ging lukken, maar dat het afhankelijk was van wel of geen stroom. Zij dacht dat er vanavond wel weer stroom zou zijn. Verder waren we de eerste van een nieuwe groep, er moeten minimaal 4 mensen zijn per jeep. Wij hadden hier al geen goed gevoel over, maar de mevrouw verzekerde ons dat dat geen probleem zou zijn. Ze zei steeds, er zijn mensen genoeg. En dat klopte, het plaatsje was overspoeld met toeristen. Dit bleken achteraf gezien gestrande toeristen te zijn...
Toen we na ons avondmaal bij kaarslicht weer op onze kamer waren, waar we ons moetsen behelpen met zaklampen, sprong de stroom weer aan. Er was een hoop gejoel en gegil te horen, iedereen was hier zo te horen erg blij mee, net als wij! Nu hadden we weer een grotere kans dat onze tour doorging. De volgende morgen gingen we vroeg naar de touroperator om uit te vinden hoe het zat met onze tour, de 3 daagse tour was niet mogelijk... Er was niet genoeg benzine en ook de stroom was ondertussen weer uitgevallen. We hebben toen besloten een tour van 1 dag te doen, dit was gelukkig wel mogelijk. Achteraf gezien ben ik blij dat de 3 daagse tour niet is doorgegaan, want na Ed ben ook ik ziek geworden. Wat wil je als je 24 uur bij elkaar bent, had het eigenlijk ook wel een beetje verwacht. Precies dezelfde symptomen, koorts en de hele kop vol snot... Niet echt de ideale omstandigheden om naar 5000 meter hoogte te gaan, ben nu al kortademig...
De tour naar salar de Uyuni was helemaal geweldig!! We zijn eerst met onze privé jeep naar een treinen kerkhof geweest, vroeger was Uyuni een belangrijk knooppunt voor het vervoer van mineralen. De treinen die hiervoor gebruikt zijn staan hier weg te roesten, wel een apart gezicht. Je kon kon in en op de treinen klimmen, ze hadden er zelfs kunstwerken en schommels gemaakt. Net een speeltuin... Hierna zijn we gaan lunchen in een van zout gemaakt huis, zelfs de meubels waren van zout!
De tocht ging verder naar een pre-Inca dorp van meer dan 1000 jaar oud, dit was gebouwd in de rotsen. Toen we een van de huisjes binnen gingen waren we toch wel verrast, er zat een hele familie mummies. De mummies waren overladen met sigaretten, Bolivianos en coca bladeren. De gids legde uit dat dit offers aan moeder aarde waren. Er zijn volgens de gids op veel plaatsen in de Andes mummies te vinden, ze blijven door het koude klimaat goed geconserveerd.
Na deze "verrassing" ging onze tour verder naar de zoutvlakte. Door alle regen de afgelopen tijd stond de vlakte geheel onder water. We moesten dus een heel stuk door het water rijden voordat we aankwamen bij een zouthotel. We hadden hier ruim de tijd om met onze voeten door het (gelukkig redelijk warme) water te lopen en van de bijna onwerkelijke omgeving te genieten. De reflecties in het water zijn geweldig, je ziet bijna niet waar de horizon ophoudt. Onder het genot van een fles champagne hebben we nogmaals gevierd dat we 10 jaar bij elkaar zijn, it felt like heaven!! Onze tour zou duren tot na zonsondergang, helaas konden we die niet zien door alle bewolking. Maar de kleuren na zonsondergang waren adembenemend en er was bijna niemand meer op de vlakte. Van de doodse stilte hebben we erg genoten. Kortom een dag om nooit te vergeten!!
Nu zitten we in een restaurantje te wachten op onze volgende busreis, dit keer weer een nachtbus en nu richting la Paz.

Tot de volgende keer!
xxx Ed en Debby